D.O.F.T.

Emily Dickinson ünlü bir Amerikan şairidir. İki binden fazla şiir yazmıştır ancak yaşarken sadece dört tanesini yayınlamıştır. Farklı bir tarzı olduğundan kimse onun şiirlerini yayınlamak istememiştir. Dickinson öldükten sonra şiirleri yayınlanmıştır. Ve öldükten sonra yayınlanmıştır.

Emily Dickinson’un hayatı hakkında bazı garip ve gizemli şeyler var. 1830 yılında Massachusetts’de zengin ve bilindik bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. Bir erkek kardeşi ve bir de kız kardeşi vardı. Emily biraz utangaç ve sessizdi buna rağmen arkadaşları vardı. Yaşıtı olan kızlar gibi partilere giderdi ve orada erkeklerle tanışırdı ancak hiç âşık olmadı. Buna bağlı olarak hiç evlenmedi.

Bir süre sonra Emily Dickinson arkadaşlarını görmek istememeye başlamıştı. Evde oturuyor, çokça okuyor, bahçede çalışıyor ve şiir yazıyordu. Dickinson yer zaman fark etmeksizin şiir yazıyordu. Bazen bir gazetenin kenarına bazen küçük bir kâğıt parçasına yazıyordu. Kısaca yakınında ne bulursa kendine defter sayıyordu. Ve sonra da güzelce temize çekiyordu. Yirmi sekiz yaşına geldiğinde sanki bir şey olmuştu. Çok üzgündü ama kimse bunun sebebini bilmiyordu. Bazıları evli bir adama âşık olduğunu söylüyorlardı. Geriye kalanlarda, kimsenin onun şiirlerini yayınlamak istememesinden ötürü üzgün olduğunu söylüyorlardı. Yine de yazmaya devam ediyordu.

Büyüdükçe Emily’nin yalnız kalma isteği de büyüyordu. Artık daha sık yalnız kalmak istiyordu. Eve birisi geldiğinde hemen üst kata çıkıp saklanıyordu. Hayatının son on altı senesinde evinden hiç çıkmadı. Perdeleri daima kapalıydı ve elbiseleri de hep beyaz.

Bir gün Emily hastalandı. Hastalığına rağmen yanına doktoru kabul etmedi. Doktor sadece kapıdan Emily’e bakıp neler yapabileceğini söylüyordu.

Dickinson elli beş yaşında öldü. Kız kardeşi şiirlerini buldu ve şiirleri nihayet yayınlandı. Ne yazık ki Emily başarısını hiç göremedi.

Buraya da Dickinson’dan bir şiir bırakayım.

Kalbim, unutacağız onu,
Bu gece, sen ve ben.
Ben ışığı unutayım,
Onun sıcaklığını sen.

Unuttuğun vakit, söyle bana,
Ola ki düşüncem donar.
Acele et, oyalanırken sen,
Hatırlayabilirim tekrar.