Çoğumuz filmlerde bu tarz bir sahneye denk gelmişizdir. Kadın cinnet geçiriyor, adamın omzuna omzuna vuruyor. ”Konuşsana hadi konuşsana” diye çığlık çığlığa ağlıyor. Adam zaten kalender, sesi soluğu rutin. İstif bozulmuyor dağınık bir yatak misali. Hep aynı düzende ama bir düzensizlik içinde. Adam konuşsa kelimelerin içinde boğulmaktan korkuyor. Çünkü bazen kelimeler çoğaldıkça derdin de çoğalıyor. Sen aslında

Read more →